วันจันทร์ที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2559

พวกเขาจะต้องชอบกล่องไฟถ่ายรูปและชื่นชมโบเดอแลร์

เพิ่งเกิดขึ้นในรถนี้ด้วยการกล่าวเสริมขึ้นมาว่า พวกเขาจะต้องชื่นชมโบเดอแลร์ พวกเราค่อยๆ ลาดลงไปตามไฮเวย์ เราทุกคนกังวลกันนิดหน่อยเรื่องที่เข้าเมืองมาในเวลาโพล้เพล้ ในที่แบบนี้ รถมินิและส่วน
อื่นๆ ของมันอาจถูกมองเป็นเหยื่ออันโอชะ เราได้ยินข่าวเกี่ยวกับความเสียหายจากเฮอริเคนและการฟืนฟูที่เป็นไปอย่างเชื่องช้ามันไม่ใช่สถานที่ที่เหมาะแก่การหลงทางเอาเสียเลยแต่เราก็พบย่านเฟรนซ์ควอเตอร์ได้ง่ายๆและภายในห้านาทีเราก็พาตัวเองเช้าไปในห้องสุดหรูที่มืเตียงขนาดใหญ่สามเตียง ทั้งหมดนี้อยู่ในราคาเท่ากับคอกเล็กๆ ไม่มีหน้าต่างแถวย่านคนจนในลอนดอนเลยละ ตู้ไฟถ่ายรูป
ที่นี่เคยเป็นคฤหาสน์ของเมืองที่ถูกปรับเปลี่ยนให้กลายเป็นโรงแรมชึ่งมืผนังอิฐเปลือย หน้าต่างแบบฝรั่งเศส และลวดลายดอกไม้เถาที่กะเทาะและซีดจางของระเบียงเหล็กสไตล์นิวออร์ลีนส์เราเดินเตร่เข้าไปในร้านอาหารที่มีชายคนหนึ่งในถุงมือเหล็กกำลังเปิดฝาหอยนางรมที่เยอะแยะจนเหมือนจะไม่มีวันหมด พวกมันดูเย้ายวน แต่ผมก็ผัดผ่อนการลองชิมออกไปก่อน เพราะข้อความทางกฎหมายที่อยู่ตรงส่วนท้ายของเมนูเขียนว่า  การกินหอยนางรมดิบอาจเป็นอันตรายถึงแก 1 ชีวิต ตู้ถ่ายภาพ
 พวกนักกฎหมายอเมริกันนี่ช่างรู้วิธีทำให้คุณเจริญอาหารดีจริงๆหลังจากมื้อเย็นซึ่งเป็นอาหารทะเลสดใหม่ ปรุงอย่างดี และมีขนาดพอเหมาะพอดีเทียบเท่ากับอาหารที่ผมเคยกินมาในปารีส พวกเรา
ก็ไปเยือนเบอร์เบินสตรีทที่มืบาร์และคลับเสียงดังเนืองแน่นเต็มไปหมดบาร์หลายแห่งขายเครื่องดื่มแบบให้ถือออกไป ที่นี่ไม่มืกฎการห้ามดื่มแอลกอฮอล์ในที่สาธารณะเฮงซวย พวกคนหน้าตาคงแก่เรียน
กำลังกระดกเบียร์และค็อกเทลจากถ้วยพลาสติกปากกว้างขนาดใหญ่จนเลอะเทอะเปรอะไปทั่วคางของพวกเขาขณะที่เดินโซเซไปมาตามถนนพร้อมกับฟังเสียงดนตรีเร้าใจที่ระเบิดออกมาจากประตูทางเข้าทุกร้าน กล่องถ่ายรูปสวยๆ
พ่อหนุ่มบ้านนอกกำลังทำตาหวานก้อร่อก้อติกใส่สาวๆ น่ารักนัยน์ตาเป็นประกายที่กำลังยืนอย่นอกร้านประ๓ทที่มีสาวมาเต้นหน้าตัก พวกเธอส่งยืมแบบมืออาชีพและพยายามจะพาพวกชีเมาเข้าไปข้าง เน
ผมไม่สามารถตัดสินได้ว่ามันคือจุดเริ่มต้นหรือจุดจบของโลกใบนี้ก้นแน่ สิงมืชีวิตยุคดึกดำบรรพ์เรียนรู้ที่จะยืนด้วยสองขา หรือไอ้ขี้เมาคนสุดท้ายของยุคเสื่อมที่เดินเซจนล้ม...แล้วอารยธรรมก็สูญพันธุ
จะเกิดอะไรขึ้นก็เถอะ มันสนุกดินะเราเดินฝ่าเข้าไป ผ่านฝูงชนที่ออก้นแน่นอยู่หน้าผับ จ้องมองต่อมทอนซิลที่สั่นสะเทือนของหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งกำลังกรีดเสียงร้องเพลง  ของแจนิส จอพลิน แล้วจากนั้นก็เข้าร้านถัดไปที่มืนักดนตรีแจ๊สสูงอายุสามคนกำลังแสดงอย่างสุดฝีมือเพื่อแข่งกับแจนิส เปาทรัมเป็ตแตรใหญ่ และตีกลองก้นจนตาเหลือก ดูมันมากๆ แต่วงดนตรีเล่นโน้ต กล่องถ่ายภาพ
เพลงเศร้ามากเกินไปสำหรับผม และทันใดนั้นผมก็ถูกจู่โจมด้วยความเศร้าอย่างฉับพลันว่าอเล็กชาไม่ได้อยู่ที่นี่เธอคิดว่ามันดิกว่าที่จะใช้เวลาห่างก้นบ้าง มากกว่าจะมานิวออร์สีนส์เนี่ยนะ
แปลว่าเธอกำลังทำอะไรที่มันเร้าใจกว่าการมาอยู่ที่นี่งั้นเหรอ ผมไม่อยากจะคิดเลยผมปล่อยแจนิส จอพลินไว้ แล้วก็มุ่งหน้ากลับโรงแรมไปตามทางเดินอันว่างเปล่าณ ฝังหนึ่งของมุมถนนที่มืสื่แยกทุกๆ ยี่สิบหลาในย่านเพ่รนซ์ควอเตอร์นี่เองที่ผมพบชายแก่คนหนึ่งน้งคํ้ากระเป๋าเดินทางของเขาอยู่โดยมืคนกลุ่มเล็กๆ กำลังจ้องมองเขาจากระยะห่างกำลังพอเหมาะเขามีจมูกแบบนักมวยและเคราสีขาวยุ่งเหยิง เขาสวมเสือคลุมสีนํ้าตาลตัวหนาพร้อมกับรองเท้าผ้าใบสีขาวสวมไปบนเท้าเปล่า และดูเหมือนกำลังครอบครองพื้นที่ใต้ระเบียงเหล็กของร้านขายงานคิลปะที่ ฉากไฟถ่ายรูป
ปิดอยู่ เมื่อผมเข้าไปใกล้ขึ้นจึงเห็นว่าเขานั่งอยู่บนเครื่องขยายเสียงอันเล็ก และมีกีตาร์ไพ่ฟ้าสีแดงซอมซ่อตัวหนึ่งหนีบอยู่ตรงอกของเขาแหบห้าวแต่ชัดเจน การเล่นของเขานั้นหนักแน่นและมีจังหวะ
จะโคน ผมเข้าใจความหมายของเพลงนี้ เขาร้องว่า เขากำลังยืนอยู่ที่สี่แยก...พยายามหาทางกลับบ้าน เพลงบลูส์แบบคลาสสิกที่ร้องด้วยคำชํ้าๆ เหมือนมนต์สะกดนั่งอยู่ที่สีแยกห่วยแตก และในท่อนสุดท้าย เขากำลัง นั่งอยู่ที่สี่แยกห่วยแตก...เพราะฉันไม่มีที่จะกลับไป ซึ่งได้รับเสียงเชียร์จากคนดู ซ่าย
เขาสรุป ...ฉันมีเพลงบลูส์ของคนไร้ที่อยู่เพราะเฮอริเคน เขาเล่นท่อนโซโลที่ร้อนแรงท่อนสั้นๆ แล้วก็หยุดชายแก่ไม่สนใจพวกเขาและหยิบซองบุหรี่ขึ้นมา มันเป็น
เพลงบลูส์ขนานแท้เลยครับ แต่เขาไม่ได้ยินผม เขากำลังยุ่งอยู่กับการพยายามดึงบุหรี่ออกมาจากซองยับย่นและพูดอะไรบางอย่างที่ทำให้ชายแก่คำรามเสียงหัวเราะขื่นๆ ออกมา เขาหยุดดึง
บุหรี่ออกจากซอง โยนมันไปที 1 พื้น แล้วพูดด้วยความโกรธว่า ชีวิตบัดซบตัวเองประมาณสี่หรือห้าครั้ง มันเป็นอย่างนี้อยู่พักหนึ่งขณะที่เราทุกคนเขาขับขานบทเพลงบลูส์ และเขาก็ทำได้ดีจนน่าทึ่งเลยละ เสียงพอถึงท่อนที 1 สอง เขาเล่นต่างไปจากเดิม ตอนนี้เขากำลังคนดูกลุ่มเล็กเงียบไปชั่วครู่ จากนั้นจึงตบมือและล่งเสียงเชียร์ผมเดินเข้าไปให้แบงก์ห้าดอลลาร์กับเขา และบอกเขาว่าผู้ชมอีกคนใส่เงินไวในกล่องกีตาร์ที่เปิดอยู่ของเขาดูเหมือนเขาจะชอบเสียงของคำนี้ และเริ่มท่องชีวิตบัดซบ
กล่องไฟถ่ายภาพสินค้า

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น