แสงยามเช้าของโคมไฟในกล่องไฟ lightbox

โทรศัพท์ผมผมอธิบายเข้าใจมั้ยประตูหน้าครูดพื้นไป จากนั้นก็กระทบปิด ผมไมรู้ว่าผู้บุกรุกอยู่ช้างนอกหรือข้างในแล้ว ผมโทรหาวู้ดโรว์อย่างรวดเร็วและก่อนที่เขาจะรับโทรศัพท์ ผมก็พูดใส่โทรศัพท์ด้วยเสียงอันดังหวัดดี วู้ดโรว์ นี่พอลเพื่อนของคุณนะ คนที่กำลังพักอยู่ในกระท่อมของคุณ ในฐานะแชกที่มาตามคำเชิญของคุณน่ะผมคิดว่าน่าจะเพิ่มส่วนที่เกี่ยวกับนักล่าที่มีอาวุธหนักครบมือด้วยนะ
ในที่สุดเสียงสัญญาณโทรศัพท์ก็หยุด และมีเสียงงัวเงียพูดขึ้นมาเองนี่พอลนะผมพูดชํ้าด้วยเสียงที่เบาลงวู้ดโรว์ คุณช่วยมาที่กระท่อมหน่อยได้มั้ย กล่องไฟ lightbox ได้โปรดเถอะ ตอนนี้เลยนะ มีใครบางคนพยายามจะเช้ามาโอ้ว บ้าแล้ว เขาตื่นในทันที ผมจะไปที่นั้น อย่าเพิ่งทำอะไรรุนแรงล่ะ แล้วเขาก็วางสาย ไม่ใช่บทสนทนาที่ท่าให้คลายกังวลที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอพื้นกระดานลั่นเอี๊ยดอ้าดอีกครั้ง ผู้บุกรุกดูเหมือนจะเดินกลับไปกลับมา ไม่บนระเบียงก็แถวๆ ครัวโอ้ ช่างแม่งเหอะผมคิด ถ้าผมกำลังจะถูกยิง อย่างน้อยผมก็อยากจะมีโอกาสพูดกับชายคนนั้นให้รู้เรื่องดีกว่ามุดหัวอยู่บนเตียงเฉยๆ ผมใส่กางเกงและออกไปที่ทางเดินอย่านะ จูเสียนาร้องเสียงแหลมเหมือนเสียงพื้นกระดานลั่นนี่ผมเอง ผมบอกเธอรอก่อนพอล เจ้คพูด ผมได้ยินเสียงฝีเท้าเขาอยู่บนพื้นเราเดินด้วยเสียงดังที่สุดไปยังประตูหน้า เปิดไฟฃณะที่เราเข้าไปคงไม่มืใครคาดคิดว่าเราพยายามที่จะหยุดการลอบทำร้าย เมื่อเราเลี้ยวตรงหัวมุมซึ่งมุ่งหน้าไปยังห้องรับแขก ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ lightbox และพูดพร้อมลมหายใจออกว่า หวัดดีไปยังห้องอันว่างเปล่าบนระเบียง เจ้คกระซิบมีเงาหนึ่งกำลังเคลื่อนไหวไปมาอยู่ตรงหน้าต่างมุ้งลวดหวัดดีผมส่งเสียง และเงาก็หยุดเคลื่อนไหว นั่นคุณวู้ดโรว์หรือเปล่าครับไม่มีเสียงตอบ ผมจะ เข้าไปเปิดประตูให้ คุณนะผมเดินเข้าไปในห้องโดยหวังว่าจะผูกมิตรได้อย่างรวดเร็ว ผมคว้าที่จับประตูซึ่งทำด้วยเหล็กเย็นเยียบแล้วดึงออกสายัณห์สวัสดิ้ครับผมพูดพร้อมกับตระ หนักได้ว่าผมไม่มีหลักฐานอะไรเลยที่จะพิสูจน็ได้ว่านี่คือวู้ดโรว์ที่สิบสาม เท่าที่ผมรู้ นี่เป็นแค่คนโรคจิตนิรนามสักคนที่เดินลุยหนองนํ้ามาโดยมีงานอดิเรกเป็นระเบิดอานุภาพสูงเราหรี่ตามองกันและกันในแสงไฟสลัวเขากำลังยืนอยู่บนระเบียง แต่งชุดแจ็คเก็ตแบบนายพรานสีเขียวมีหมวกคลุม และกางเกงยีนที่ถูกยัดซายไวัในรองเท้าบู๊ตทำงานขนาดใหญ่ เสื้อผ้าของเขาเหมือนเลอะคราบเลือด และ เขาก็ถือบินไรเฟิลสีดำหนึ่งกระบอกด้วยแขนบิดเบี้ยวซึ่งกำลังซุปที่พื้นอยู่ในตอนนี้ หมอกในช่วงก่อนรุ่งอรุณกำลังลอยตัวขึ้นผ่านแผ่นไม้เข้ามาในระเบียง ทำให้ดูเหมือนเขาเอาเครื่องผลิตควันจากนํ้าแข็งแห้งติดตัวมาด้วย สิ่งที่ผมมอง สตูดิโอ lightbox
เห็นได้บนใบหน้าของเขาก็คือ ตาของเขานั้นเข้มและว่างเปล่าราวกับคนที่ไม่มีใครคอยอยู่ที่บ้านเลยพวกเราเป็นเพื่อนของวู้ดโรว์ วู้ดโรว์ที่สิบสิ่น่ะเขาเชิญเรามาพักค้างคืน คุณกำลังมองหาเขาหรือเปล่าเปล่าเสียงของชายคนนี้แหบห้าวเหมือนไม่ค่อยไดใช้เสียงบ่อยๆอา แล้วเราจะช่วยอะไรคุณได้บ้างไหมนอกจากถูกฆ่าตายผมคิดผมต้องการ เขาพยักพเยิดไปทางด้านในของกระท่อมและ
ยกกระบอกบินของเขาขึ้นหลายนิ้วต้องการอย่าให้เขาเอาจูเลียนาไปนะ เจ้คกระซิบข้างหูผม
เป็นอยางนั้นเองสินะ เขาต้องการจูเลียนาเป็นเครื่องเช่นให้กับพิธีกรรมวูดูอันซับช้อนสักอย่าง ซึ่งเกี่ยวข้องกับแขนขาของจระเข้ที่ถูกตัดอย่างสาหัสและระเบิดวูส์ ปาร์เลส์ ฟรองเซส์คุณพูดฝรั่งเศสได้มั้ย เจ้คถามผมไม่ใช่ชาวครึโอลมือปีนพูดเคร่งเครียด กล่องไฟสตูดิโอ
ไม่นะ ผมคิด เจ้คไปดูถูกความบริสุทธี้ทางสายเลือดของเขาเข้าให้แล้ว เดี๋ยวเราคงจะโดนเล่นงานด้วยลูกระเบิดกันนี่บ้านของคุณหรือ ผมถาม มันเป็นบ้านที่สวยมาก ทิวทัศน์งดงาม ผมกวาดมือไปด้านข้างอย่างนิ่มนวลที่สุดเท่าที่จะทำได้ อ้าแขนร้ปทัศนียภาพของพืชพันธุ์อันเสือมโทรมทั้งหมดนี้ใช่ ผมเคยอยู่ที่นี่ ก่อนที่ก่อนที่เขาจะเริ่มสาดลูกปีนใส่ผู้มาเยือนและบูชายัญพวกผู้หญิงน่ะสิผมคิด แต่อย่างน้อยเราก็รู้ว่าเขาเป็นใครบางทีคุณอาจจะอยากให้พวกเราไปจากที่นี่ ผมเสนอเราไปหาโรงแรมที่อื่นก็ได้นะผมอยากให้คุณออกมาข้างนอกข้างนอกยืนพิงราวระเบียง แล้วหันหน้าเข้าทะเลสาบโอ้ ซวยแล้ว ผมคิด ต้องบอกลาโลกนี้แล้วหรือนี่ แม้ผมจะพูดเอาตัวรอดจากการถูกฆาตกรรมโดยโจรปล้นรถในไมอามี่มาได้ แต่ก็เพียงเพื่อมาโดนฆ่าโดยสิงมีชีวิตในรูปแบบมนุษย์คนหนึ่งจากหนองนํ้าเจ้คกับผมทำตามที่เขาบอก ใต้เท้าเปลือยเปล่าของผมนี้น แผ่นกระดานของระเบียงมีสัมผัสเหมือนชิ้นเนื้อปลาสดๆ ถ้าผมไม่ได้กำลังจะถูกยิง ผมคงกังวลว่าจะติดเชื้อปอดบวมแน่เลยผู้หญิงด้วย เธอต้องออกมาข้างนอก
กล่องไฟถ่ายรูปสินค้า